२०३८ सालको कुरा हो — झापामा हाम्रो घरको बरन्डाको भित्तामा धेरै कुरूस–स्टिच (त्यसलाई क्रस–स्टिच भनिने रहेछ मैले धेरै पछि मात्र थाहा पाएँ) का फ्रेम थिए। दिदी–भाउजूहरूले बुन्नुभएको। साह्रै सुन्दर।
ती क्रस–स्टिचका फ्रेमको बीचमा एउटा फोटो पनि थियो। राजा वीरेन्द्र र रानी ऐश्वर्यको। दुवै साह्रै राम्रा देखिएका।
२०३७ वैशाख २० गते जनमत संग्रहको निर्वाचन भएको थियो। हाम्रो परिवारका उमेर पुगेका सबै सदस्यले बहुदलको पक्षमा भोट हाले। आफूहरूले बहुदलको पक्षमा 'नीलो' मा भोट हाल्ने हो भन्ने प्रस्ट संकेत दिन दाइहरू 'ली' को प्यान्ट (नीलो जिन्स) लगाएर मतदान केन्द्र जानुभएको थियो। निर्वाचन परिणाममा बहुदल हार्यो वा हराइयो! तर राजारानीको फोटो हाम्रो बरन्डाको भित्ताबाट हटेन।
२०५८ जेठ १९ गते दरबार हत्याकाण्डमा वीरेन्द्रको परिवार, कान्छा भाइ र धेरै आफन्तहरू मारिए। उनका माइला भाइ ज्ञानेन्द्र र उनको परिवार बच्यो।
हरेक वर्षझैं त्यो वर्ष पनि दसैंमा टीका लगाउन म घर गएँ। घरका सबैले मलाई दरबार हत्याकाण्डबारे र्याखर्याख्ती पार्नुभयो। पत्रकार भाइ, छोरो घर आएपछि सबैलाई चासो हुने नै भयो। मेरो धारणा सुन्न सबैका कान ठाडा भए, मन चनाखो।
तर मैले जे भनेँ, त्यसले उहाँहरूलाई खिन्न बनायो।
(सेतोपाटीमा प्रकाशित ९५ प्रतिशतभन्दा बढी सामग्री नि:शुल्क पढ्न पाइन्छ, पैसा तिर्नु पर्दैन। यो भने 'प्रिमियम' स्टोरी हो, सदस्यहरूले मात्र पढ्न मिल्छ। पढ्नका लागि तल दिएको लिंकमा गएर सबस्क्राइब गर्नुहोस्।)
